Nog behoorlijke worsteling om binnendoor naar Rouen te komen om zo de kustroute te bereiken die via de Vlaamse kust naar Nederland voert. Mistig en (nog) fris. Daarna schiet het op. In Picardie een perfecte stop gemaakt op een grote rustplaats die opgezet was als informatiecentrum voor dit deel van het stroomgebied van de Somme dat herinneringen aan Zeeland bovenbracht met zijn estuarine natuur, schorren en zandplaten. Na Calais en door Vlaanderen loopt het kwik weer op. Druk op de weg. Vrachtverkeer en veel autobussen, vooral Engelsen die de vrije paasdagen vieren. Via Gent richting Zelzate door het contrastrijke industrie landschap van de kanaalzone Gent/ Terneuzen waar de kleinschaligheid van lommerrijke dorpjes en boerderijtjes een evenwicht zoekt met de enorme havenbedrijven. Je moet er van houde, het heeft wel wat. Wellicht een goede plek voor de door Europa voorgestane groene economie? Het frietkot aan de R4 bleek gesloten. Jammer want er gaat niets boven Belgische frieten. Volgende keer beter. Door de westerschelde tunnel naar Goes via een omweg om een file te ontwijken. Op de A58 een piepklein eendekuiken van de weg gehaald die daar tussen het voortrazende verkeer verpletterd dreigde te worden. Luid piepend overgedragen aan de dierenambulance van – jawel – Schouwen-Duiveland waarvan ik het nummer in telefoon heb staan. Eend 58... ik zal er nog eens poolshoogte gaan nemen om te kijken hoe het gaat. Wie weet een klantje voor de voorgenomen natuurvijver in Bru? Het land is droog maar de regens lijken nog ver weg met de harde en gortdroge oostenwind. Gelukkig dampt de vochtige ondergrond continu water uit om de jonge gewassen te helpen, maar veel langer mag de droogte niet gaan duren. Morgen Koninginnedag. Proost. Wat zijn we eigenlijk gezegend met Zeeland met zijn unieke vergezichten en wijdse ruimte.
 |
| bijlmerbajes |
 |
| na de sleedoorn nu de meidoorn in bloei |
 |
| picardiese rustplaats |
 |
| tientallen ecoducten onderweg in picardie |
 |
| thuis |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten